Hibah dari segi istilah syarak, membawa maksud suatu akad yang mengandungi pemberian harta atau pemindahan milikan harta, oleh seseorang, secara sukarela kepada seseorang yang lain pada masa keduanya masih hidup, dan tidak mengharap apa-apa balasan daripada pemberian itu dan tidak mempunyai maksud atau tujuan tertentu.
Pemberian ini dibuat atas dasar kasih sayang dan
ia berbeza daripada instrumen pembahagian harta yang lain dalam Islam,
termasuklah wasiat.
Wasiat pula ialah pemindahan milikan harta atau manfaat
daripada harta, yang diberikan kepada bukan ahli waris dan pemindahan ini
dilaksanakan selepas kematian pemilik harta. Penerima wasiat boleh terdiri
daripada individu atau pertubuhan seperti anak angkat, cucu dan juga
badan-badan kebajikan.
Perbezaan ketara antara wasiat dengan hibah ialah:
- Pemberian Hibah berlaku ketika pemilik harta masih hidup dan wasiat pula ialah pesanan yang dibuat semasa hidup, tetapi agihannya hanya berkuatkuasa selepas kematian pemilik harta.
- Dalam pembahagian harta secara hibah, pemilik harta boleh menghibahkan hartanya kepada sesiapa sahaja yang dikehendakinya, sama ada dalam kalangan ahli waris atau pun bukan, dan tidak mengambil kira faktor agama atau hierarki keturunan.
Seorang suami boleh menghibahkan wang atau rumah kepada
isterinya sebagai jaminan tempat tinggal sekiranya berlaku kematian suami.
Rumah itu akan terkeluar daripada pembahagian harta secara faraid dan tidak
boleh dituntut oleh ahli waris yang lain.
Bagi yang mempunyai anak angkat pula, kaedah pembahagian
harta secara hibah lebih sesuai digunakan kerana anak angkat tidak termasuk
dalam ahli waris yang layak menerima pusaka.
Dalam konteks perbezaan agama pula, pemilik harta boleh
menghibahkan hartanya kepada ahli keluarga yang bukan Islam. Jika dilihat dalam
kaedah faraid, perbezaan agama antara pemilik harta dengan ahli waris
menimbulkan halangan pewarisan dan mereka tidak boleh saling mewarisi.
Dalam wasiat pula, harta hanya boleh diberikan kepada bukan
ahli waris sahaja.
- Jumlah harta yang boleh dihibahkan adalah tidak terhad, tiada jumlah minimum atau maksimum dan mengikut kehendak pemilik harta, tetapi dalam wasiat, hanya sejumlah 1/3 nilai harta sahaja yang dibenarkan untuk diagihkan, setalah diselesaikan perbelanjaan perlu yang lain seperti kos pengurusan jenazah, hutang-hutang dan juga harta sepencarian.
Kalau mengikut sistem wasiat, isteri dan anak-anak tidak
layak menerima harta kerana termasuk dalam ahli waris. Ahli waris hanya akan
menerima harta melalui pembahagian faraid dan dalam kaedah ini, bahagian isteri
sangat sedikit jika dibandingkan dengan waris-waris yang lain.
Kekurangan ini dapat diatasi sekiranya para suami sudah
bersiap sedia dengan hibah kepada isteri, sebagai jaminan kewangan dan
kelangsungan hidup untuk tahun-tahun yang akan datang bersama anak-anak , yang
pastinya memerlukan perbelanjaan yang besar.
- Pembahagian harta secara hibah dapat dilaksanakan dengan cepat berbanding dengan kaedah wasiat, yang perlu menunggu untuk tempoh yang agak lama, kerana perlu menyelesaikan perkara-perkara yang lain seperti tuntutan harta sepencarian di mahkamah yang pastinya tidak akan selesai dalam masa yang singkat. Hutang-hutang si mati juga perlu dijelaskan terlebih dahulu dan diselesaikan kos pengkebumian dan pengurusan jenazah.
- Melalu pemberian hibah, pemilik harta boleh menentukan siapakah yang lebih sesuai menerima hartanya, berdasarkan kedudukan ekonomi dan keperluan semasa setiap individu, yang pastinya berbeza-beza.
Jumlah harta yang lebih boleh diberikan secara hibah kepada
isteri dan anak perempuan, contohnya, kerana bahagian yang bakal diperolehi
apabila harta difaraid selepas kematian adalah kecil berbanding ahli waris yang
lain.
Seorang bapa juga boleh menghibahkan hartanya kepada
anak-anak yang lebih memerlukan dari sudut ekonomi.
Hibah dan wasiat, kedua-duanya adalah instrumen pengurusan
dan perancangan harta yang sangat penting dalam Islam. Pelaksanaan salah satu
kaedah atau gabungan keduanya, dapat mengelakkan berlakunya perebutan harta
atau pertikaian, sekiranya dibuat dengan cara yang betul dan bijaksana.